polemiğe girmek istemiyorum ama olayın kendi açımdan kısmını size anlatayım biraz. 24 yaşındayım. bırak evliliği, sevgilim bile yok. yalnız geçirdiğim bir hpv süreci var, ailemle beraber yaşamama rağmen onlardan da bunu saklamak zorundayım. hastaneye gitmeler, tedavi süreci vs bile başlı başına sorun sıkıntı vs. bunun dramasını şu an yapmayacağım bile bak, benim "böyle böyle bi derdim var, elimden kolumdan tutun" diyebileceğim 1-2 kişi var çevremde. evet, ileride çocuk sahibi olmayı düşünüyorum, sizin gibi ailemi kurmuş ve çoluk çocuğa karışmış da değilim, Allah bağışlasın bu arada, inşallah sorunsuz sıkıntısız da büyümeye devam eder. psikolojik sıkıntı diyorsunuz, ben zaten psikologum

ve inanın, bu foruma ilk başta "neymiş bu hpv, ne yapmış da başa çıkmış bu insanlar" diye üye olduktan sonra, diğer insanlara yardım etmeyi düşünerek girdim, salaklık bende, mesleğim bile öğretildi yeri geldi hâle bak

korkusuyla yüzleşmek falan, 4 senelik lisans hayatımda bize gösterilmedi ya böyle şeyler, ben niye hiç düşünemedim ki? ciddiyim artık uğraşmayacağım, hpv'den ötürü hayatına sekte vurmuş herkese de, psikolojik destek almaktan çekinmeyin demekle bitiriyorum, iyi günler.