Hepinizin o süreçlerini okuyunca 10ay önceki halime gittim birden.Ben de pozitif olduğumu öğrenir öğrenmez sevgilime söylemiştim. İlk başlarda karşı taraf sorun değil dese bile siz ona zarar vermekten korkuyor ve ayrılmaya çalışabiliyorsunuz en azından bende böyle olmuştu.Bizim cinsel bir şey yaşamamamız ve hastalık olmasaydı bile evlenene kadar bir şey yaşamak istemeyişimizden dolayı (ki bu süre bana attığımdan yada bulaştırıcı olmadığımı, siğillerin tekrardan çıkmadığını görüp testimin negatif geldiği bir süre sağlıyor bana), onun yanımda durması gibi etkenlerle 3ay boyunca bozuk olan psikolojimin düzelmesini sağladı. Aşılarımızı olduk ikimizde ve şuan sanki hiç hpv hayatımda olmamış gibi.Ben ayrılma düşüncemden de aşının (gardasil9) , tüm kanserlerin yüzde 90ından koruduğunu öğrendiğimde ve düzenli smear ve co-testle birlikte ona bir şey olmayacağını anladığımda, tüm kadınların %80 ve tüm erkeklerin %90ının hayatının bir kısmında bunu kapıp attıklarını ve bir sürü makale okuyup gerçekleri öğrenmemle yendim açıkcası. Evet ben hpv pozitif olduğum için korkmuştum ve ayrılmak istemiştim yine de biliçliyim,bilinçlendim. Ya ayrılsaydım ve başkası ona bulaştırıp bilinçsiz olsaydı daha kötü olmaz mıydı? Kolay bir süreç değil tabii şuan geçmişi düşününce fakat geçmeyen bir psikolojisi olduğunu düşünmemekle beraber herkesin kabul edebileceği bir durum da değil tabii.