Bir araya gelelim mi?

Yorgunum, yalnızım, bıkkınım ve korkuyorum. Günümün çok büyük bir kısmı burda yazılanları okumakla geçiyor. Umut dolu çoğu hikayeyi okurken müthiş bi sevinçle ağlıyorum. Bilgi edinmek açısından da çok faydalandım. O yüzden iyi ki demek istiyorum iyi ki var bu platform. Garip gidiyor süreç. Tam kolaylaşıyor derken tekrar tökezletiyor yol. Birileri can sıkıyor, birileri o sıkılan cana iyi geliyor ve şifa oluyor. Bugün öyle yalnız hissettim ki (kimseye anlatamadığımdan tabii) biri yanımda olsun, elimi tutsun, biliyorum yaşadığın her şeyi anlıyorum diye benimle temas kursun istedim.
Sohbet etmek, destek olmak iyi gelecektir birbirimize diye düşünerek sormak istiyorum. İstanbul’da yaşıyorum. Toplaşalım mı? :)

Daha önce de telegramdan grup vs oluşturulmaya çalışıldı ama genelde pek bi toplanma olmadı. Anladığım kadarıyla çoğu kişi doğal olarak kimliğini gizlemek istiyor.

Zaten yakınlarımızdan gizleniyoruz. Kendi çevremizin dışındaki ve benzer süreçlerden geçen birilerinden saklanmak niye anlamıyorum. Zor bir psikolojisi var sürecin, faydalı olabilirdi bu anlamda. :(

Al benden de o kadar… Önümdeki sürece dair hiç bir fikrim yok. DNA ve tip sonuçları çıktıktan sonra biraz paniklerim geçti artık sonucu biliyorum. Şimdi cin kaç sonucunu bekliyorum ama ameliyat olmam gerektiğini duyduğum için bi paniğim kalmadı bezdim artık canımdan saçma sapan bir şeyin içindeyim artık olsun bitsin .. bari sınırlar negatif çıksın ya lütfen ya bari bu yüzüme gülsün

🙋